Kada kažete „naši u Holivudu” verovatno Vam je prva asocijacija na Karla Maldena, odnosno Mladena Sekulovića, jednog od najpoznatijih američkih glumaca sa ovih prostora…

Karl Malden, rođen je kao Mladen Sekulović u Čikagu, 22. marta, 1912. godine, a preminuo je u Los Anđelesu, 1. jula 2009. godine. Prema Vikipediji, bio je američki glumac srpsko -češkog porekla. Igrao je u preko 60 filmskih ostvarenja, od kojih su najpoznatiji „Tramvaj zvani želja“ (1951.) za koji je dobio Oskara za najboljeg glumca u sporednoj ulozi, „Na dokovima Njujorka“ (1954.) i „Paton“ (1970.).

Značajna je i njegova uloga u TV seriji iz 1970 – ih godina „Ulice San Franciska”, gde je igrao glavnu ulogu zajedno sa Majklom Daglasom.

Od 1989. do 1992. godine je bio predsednik Akademije filmskih umetnosti i nauka, koja dodeljuje Oskara.

Maldenov otac, Petar Sekulović, napustio je rodno Podosoje kod Bileće i „trbuhom za kruhom“ došao u Čikago. Tu je rođen Mladen, kao najstariji od trojice braće. Njegova majka je bila Mini Sekulović, Čehinja, zaposlena u tekstilnoj industriji. U Holivudu je bio vrlo cenjen, a trač rubrike u štampi o Karlu Maldenu je uvek bilo teško ili nemoguće sresti.

Od malih nogu je govorio srpski. Rado je pričao o svojoj prošlosti i poreklu. Spominjao je kako mu je otac radio težak posao u čeličani u Geriju, kao i on kasnije. I pored teškog rada, njegov otac je osnovao najstarije pevačko društvo u Americi, zvano „Sokol grupa – Branko Radičević”. Tako se mladi Mladen još u porodici upoznao sa srpskom kulturom i običajima.

Malden, tada još uvek Mladen Sekulović, napustio je Geri i rad u čeličani 1934. godine, radi pohađanja „Gudmenove škole” u okviru „Gudmen teatra” u Čikagu. Tada je i odlučio da promeni ime u Karl Malden, na nagovor pozorišta. Nije imao dovoljno novca za školovanje, ali je ubrzo dobio stipendiju. Nastupao je u pozorištu tri godine, a onda ostao bez posla i novca, pa se vratio kući. Već u ovom periodu su ga zapazili američki, pa i jugoslovenski listovi.

Naime, u jugoslovenskoj štampi iz 1937. godine, nalazi se članak „Sin našeg iseljenika postao jedan od najboljih mladih glumaca”, u novinama „Vreme”.

https://digitalna.nb.rs/wb/NBS/novine/vreme/1937/05/26?pageIndex=00005

Te godine Malden je otputovao je u Njujork i glumio u „Brodvej teatru“. Bio je kratko angažovan na radiju i dobio nezapaženu ulogu u svom prvom filmu „They Knew What They Wanted”. Nakon toga se pridružio „Grup teatru“, gde je upoznao reditelja Elija Kazana, u čijim je filmovima kasnije stekao popularnost.

Učestvovao je u Drugom svetskom ratu i za to vreme dobio malu ulogu u predstavi i filmu američke vojske „Winged Victory”. Po završetku rata, dobio je još jednu malu ulogu u predstavi „Truckline Cafe”, sa tada potpuno nepoznatim Marlonom Brandom.

Uspon u karijeri otpočeo je 1950. godine, ulogama u filmovima „The Gunfighter” i „Pakao Montezume”. U prvom filmu se pojavljuje u ulozi Meka (vlasnika bara), a u drugom u ulozi doktora Džonsa.

Najveći uspeh je postigao glumeći u filmovima reditelja Elije Kazana. U filmu „Tramvaj zvani želja” („A Streetcar Named Desire“) iz 1951. godine, glumi Miča (Harold Mičel), najboljeg prijatelja Stenlija Kovalskog (Marlon Brando), koji upada u romansu sa Blanš Diboa (Vivijen Li).

Taj film mu je doneo Oskara za najbolju sporednu mušku ulogu. Bio je takođe nominovan za Oskara za najbolju sporednu ulogu u filmu „Na dokovima Njujorka” („On the Waterfront“) iz 1954. godine. Tu je glumio katoličkog sveštenika Berija, koji utiče na Terija Maloja (Marlon Brando) da svedoči protiv mafije. Ova dva filma sa njegovim nominacijama za Oskara, režirao je Elija Kazan, sa Marlonom Brandom u glavnoj ulozi.

Naredni filmovi koje je snimio, bili su između ostalih: „Fear Strikes Out” (1957.), „Pollyanna” (1960.), „Jednooki Džek” („One – Eyed Jacks“ 1961.), „Birdman of Alcatraz” (1962.), „Gypsy“ (1962.), „How the West Was Won” (1962.), „The Cincinnati Kid” (1965.).

U filmu „Paton” iz 1970. glumi generala američke vojske, Omara Bredlija. Veliku popularnost mu je donela TV serija „Ulice San Franciska”, koja se prikazivala od 1972. do 1977. godine. Glumio je policajca veterana, poručnika Majka Stouna. Majkl Daglas, koji se probio na glumačkoj sceni u ovoj seriji, glumio je njegovog mlađeg partnera Stiva Kelera.

Karl Malden je ostavio traga i u jugoslovenskoj kinematografiji, glumeći u filmu „Suton”, Gorana Paskaljevića, iz 1982. godine. To je bila uloga srpskog imigranta u SAD, Marka Sekulovića, a film je snimljen na engleskom jeziku. Glumio je i u italijanskom filmu „Mačka sa devet repova” („Il gatto a nove code“ – 1971.), slepog čoveka (Franko Arno) koji razrešava ubistvo.

Snimao je filmove sve do 1993. godine, kada se povukao. Posle toga se pojavio kao glumac još samo jednom, u 14. epizodi serije „Zapadno krilo” 2000. godine, glumeći katoličkog sveštenika (Tomas Kavano).

Nagradu za životno delo Američkog glumačkog udruženja uručio mu je Majkl Daglas 11. novembra 2004. godine.

https://www.youtube.com/watch?v=qC_-i5hrEl0

Karl Malden je umro 1. jula 2009. u Los Anđelesu u 97. godini života. Dugovečnost je nasledio od svoje majke (umrla u 102. godini), a iza sebe je ostavio ženu Monu, dve kćerke, tri unuka i četiri praunuka.

Zanimljivo je i da je na „velikom platnu“ koristio svaku priliku da pomene prezime Sekulović. Tako u filmu „Paton”, u ulozi generala Omara Bredlija kaže jednom vojniku: „Dodaj mi taj šlem Sekuloviću!“. U filmu „Dead Ringer”, kao policijski detektiv kaže drugom detektivu: „Daj mi moju kapu Sekuloviću!“. Takođe, u njegovom filmu „Fear Strikes Out”, pojavljuje se bejzbolski skaut Sekulović. Kao zatvorski čuvar u filmu „Birdman of Alcatraz”, čita listu zatvorenika, među kojima se nalazi i jedan Sekulović. Najpoznatiji primer toga je u TV seriji „Ulice San Franciska“, u ulozi policijskog poručnika Majka Stouna, kada zaposli pomoćnika Sekulovića. U jugoslovenskom filmu „Suton“  glumio je Marka Sekulovića.

U Beogradu mu je podignut spomenik, otkriven 20. novembra 2018. godine.

 

POP Forum tim

(Nastaviće se…)

Foto: Screenshot/You tube